Onderofficier Hans Hermann Paulsen en Primary First Class Soldier David A. Read zijn twee jonge mannen die hier omkwamen. Twee van de zéér vele..
Eind 1944 was de aandacht van de geallieerden misschien iets minder op de Ardennen gericht. De Amerikaanse 99 ste Infanterie Divisie controleert dit gebied. Ze zijn omvangrijk, maar jong en onervaren. Door een dreigend tekort aan manschappen werd de opleiding van gespecialiseerde soldaten in de VS ingekort, waardoor zij zeer jong aan het front verschenen.Read was één van die jonge soldaten in de 99 ste Infanterie Divisie die met een vervroegd afgeleverd ‘diploma’ naar het front gestuurd werd. Op zijn 19e zat de jongeman in op Hill 88 als radio-operator. Hill-88 genaamd, naar de 8,8 cm grote granaten waarmee ze door de Duitsers continu bestookt werden.
Op 10 december 1944 waren de Amerikanen, onder leiding van Colonel Mackenzie, bezig met de voorbereiding van een aanval op Duitse stellingen. Het plan was om langs het modderige bospad ‘Hasselpath’ genaamd twee heuvels die deel uitmaken van de Duitse Westwall te bereiken. De compagnie, waar ook Read deel van uitmaakte, trok ten strijde op 13 december. Tijdens een luwte in de strijd werd hij op 15 december teruggestuurd om rantsoenen te halen. Hij zou niet meer terugkomen. Een Duitse mortiergranaat maakte een einde aan zijn leven. Read was het eerste lid van zijn compagnie die hier sneuvelde. Samen met drie andere slachtoffers, werd hij snel begraven, en daarna vergeten. De drie graven zouden uiteindelijk pas in 2001 teruggevonden worden. Er zouden er nog veel slachtoffers volgen. De winterse omstandigheden en de zware beschietingen zouden een hoge tol eisen.
Slechts één dag later,op 16 december 1944 zetten de Duitsers hier hun laatste grootschalige offensief aan het Westfront in. De geallieerden zijn immers al een heel eind opgerukt, Antwerpen is heroverd. Hitler wil koste wat kost het offensief breken door hun aanvoerlijnen af te snijden. Een aanval via de Ardennen wordt ingezet. De onervaren Amerikaanse troepen van de 99 ste Infanterie Divisie krijgen het hard te verduren. De Duitsers breken door de linies, en rukken een 40-tal kilometer op in België. Maar ter hoogte van Elsenborn-Rocherath houden de Amerikanen toch nog stand. Ze kunnen het uithouden totdat er net op tijd versterking komt door meer ervaren troepen.
Aan Duitse zijde maakt Sergant Hans Hermann Paulsen deel uit van de 277 Volksgrenadier Division als tankcommandant. Hij wordt mee ingezet in het Ardennenoffensief, en zal mee strijd voeren ter hoogte van Elsenborn-Rocherath. Op 15 januari 1945 werd Paulsen geraakt door een vijandige granaat in het bos van Hasselpath. Ook hij werd al erg jong naar het front geleid. Voordat hij op zijn 24ste op de Hoge Venen sneuvelde had hij al strijd geleverd aan het oostfront in Polen en Oekraïne.
Het hele Ardennenoffensief, dat zich uitstrekte van Nederland tot aan de Elzas, zou aan duizenden het leven kosten. Vele slachtoffers zijn nog steeds vermist. In de bossen rond Hasselpath liggen waarschijnlijk verschillende lichamen onder de bodem. Soms wordt gezegd dat de grond er van het bloed doordrongen is.
Als ik Wikipedia mag geloven gaat het aan Duitse zijde over 17.236 doden en 16.000 vermisten, en aan geallieerde zijde over 19.276 doden en 21.144 vermisten. Allemaal gewone mensen zoals Paulsen en Read, hier symbolisch verenigd.
Bezoekje brengen: coördinaten 50.45900 6.31132
Zelfde locatie: Hasselpath (150m)
Vlakbij: Kreuz Hermann Faymonville (200m)